Papierberg

Om te mogen werken in Zuid-Afrika moet je acht maanden van het kastje naar de muur. Zo moet je:

  • Handtekeningen verzamelen en stempels laten plaatsen (hoe meer hoe beter!).
  • Documenten laten vertalen door een beëdigd vertaler (want dat levert erg veel handtekeningen en stempels op.)
  • Met twee getuigen, waarvan één persoon een dokter, een paar keer naar de notaris gaan. (tel eens uit: dat zijn minstens vier handtekeningen per keer, joepie!).

Op het einde van de rit kom je uit met ongeveer 70 verschillende blaadjes papier en ontelbaar veel handtekeningen. Elk pagina is daarbij een origineel, want in het land van de expat kennen ze e-mail nog niet. Nee, in het land van de expat is elk document in zijn originele versie heen en weer gestuurd tussen Amerika, Zuid-Afrika en Europa. Lang leve de post en zijn koeriers!

Het resultaat mag er dan ook zijn: een papierberg die amper op je tafel past. Maar kom, niet getreurd want de paspoorten liggen vanaf 22 oktober klaar op de ambassade. Geen moment te vroeg want op 23 oktober vertrekt onze vlucht.

Erg nipt, maar desalniettemin op tijd. Daar wil ik wel voor tekenen.

De papierberg was uiteindelijkeen dikke 80 pagina’s groot. Het paste niet meer op de tafel

En in ruil voor al dat papierwerk en maanden kastje-muur-lopen, krijg je de volgende spiksplinternieuwe documenten:

Marianne haar General Work permit om te werken in Rietvlei.

Het visitors visum van Toon. Ook bekend als het Trophy Husband-visum. Goed voor drie jaar. :-)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>