Het spreekuur

Hallo!

Na de literair meer verantwoorde blogpostjes van Toon, hou ik ook eens mijn spreekuur en geef ik een update van mij en mijn werk.

Sinds woensdag ben ik in het ziekenhuis begonnen, de eerste dag om wat te kijken hoe alles in het werk gaat en dan ben ik gisteren (1 november) ook officieel van start gegaan.

Zoals ik verwacht had en zoals mijn Nederlandse collega’s mij al op voorhand hadden verteld, is het een ‘pittige’ job hier in Rietvlei ziekenhuis, zeker als jonge en onervaren dokter.

Ik ben toegewezen als verantwoordelijke arts voor de male medical ward (ca. 18 bedden). In theorie wil dat zeggen: de afdeling interne geneeskunde waar de mannen liggen, maar in de praktijk ligt de hele afdeling al vol met alle HIV en Tuberculose (TB) gevallen. Alle andere interne problemen liggen daarom mee op de surgical ward.

Zaalronde

Dus ik start de dag met de zaalronde op mijn HIV afdeling. Voor de geïnteresseerde dokter onder de lezers: het spectrum van ziektebeelden gerelateerd aan HIV gaat hier van algemene wasting en chronische diarree tot TB,  cryptococcen of TB meningitis, TB peritonitis, pneumocystis pneumonie (PCP),…

Vanmorgen begon de dag wel minder goed: gisterennamiddag hebben we op mijn afdeling een jonge man van 22 jaar opgenomen met meningitis (hersenvliesontsteking). Het was niet duidelijk of de oorzaak een bacterie, TB of die bewuste cryptococcen was en we konden geen lumbaal punctie doen omdat het aantal bloedplaatjes in zijn bloed vééél te laag was.

We zijn dan maar uit noodzaak een behandeling gestart die alles dekt om  de kansen op succes te verhogen, maar toen ik vanmorgen op zijn kamer kwam tijdens de ronde lag hij dood in zijn bed… De verpleegkundigen dachten dat hij sliep… Leven en dood liggen hier heel dicht bij elkaar. De impact van HIV is hier echt wel immens, het is dweilen met de kraan open. Maar meer uitleg over de HIV epidemie hier is voor later.

Consultatie

Wanneer je klaar bent met je zaalronde is het de bedoeling dat elke dokter mee gaat helpen op de OPD (out patient department). Dat is eigenlijk gewoon de vrije consultatie. Elke patiënt is eerst al gezien door een verpleegkundige die het probleem al in kaart heeft gebracht en eventueel al een foto of labo heeft aangevraagd. Dat gebeurt in de voormiddag wanneer de dokters nog op de zalen zijn. Daarna komen ze dan bij de dokter die een diagnose en behandeling stelt.  Ik vind het leuk dat dit werk er bij zit, want dit is zowat de huisartsgeneeskunde van in België: alle problemen, klein en groot, door elkaar.

Wel behoorlijk uitdagend allemaal voor mij, die eigenlijk nog maar net van de schoolbanken komt. Zeker vandaag was het wel de moeite, want er waren maar 3 dokters aanwezig vandaag (ik als beginner en 2 meer ervaren dokters). Rond de middag was er dan nog een spoedkeizersnede waar de 2 artsen mee bezig waren (één opereert, de andere is anesthesist), dus was ik alleen op de OPD. Gisteren kon ik nog regelmatig met vragen bij mijn buur gaan kloppen, vandaag stond ik er alleen voor… Ik was tijdelijk de enige  beschikbare dokter in het ziekenhuis. Daarbij kwam er dan nog iemand op spoed bij met een acute astma crisis die de spoedverpleegkundige niet onder controle kreeg, dus ik pendelde op en af tussen de spoed beneden en de OPD boven die volledig vol zat. Spannend en moeilijk, maar ik heb mijn best gedaan…

Binnenkort post ik wel eens iets over de grootste moeilijkheden die ik heb, maar ik kan al verklappen dat één er van is dat er hier geen radiologen zijn! Elke foto die je neemt moet je zelf ook interpreteren… En een gebroken sleutelbeen zie ik nog vlot, maar het verschil op een longfoto tussen een longontsteking, tuberculose of PCP vind ik toch wel véél moeilijker. En vermits al die behandelingen compleet anders zijn is het verschil wel essentieel. Dus voor die dingen ga ik nog vaak aankloppen bij de andere artsen, ik hoop dat die dat niet te snel beu gaan worden…

Woensdag is het elke week een speciale dag, want dan is het operatiedag. Rietvlei is een districtshospitaal, dus alle grotere operaties gaan naar het provinciale ziekenhuis, wij doen vooral kleinere in

grepen en keizersnedes (waar ik blij om ben, want ik heb absoluut geen heelkunde voorliefde/talent). Woensdag hebben ze mij geleerd hoe ik iemand onder algemene verdoving moet brengen en hoe ik een spinale anesthesie moet doen. De algemene heb ik zelf al kunnen oefenen, de spinale zal voor volgende woensdag zijn denk ik.

Zangstonde

Vanmorgen had ik wel een heel mooi ‘Afrikaans’ moment: ik kom het ziekenhuis binnen en er zitten al veel oudere vrouwen te wachten voor de oogkliniek die vandaag consultatie had en ze waren allemaal samen aan het zingen. Echt iets wat je in België nu eens nooit zou tegen komen…

Nu ga ik een genieten van een welverdiend weekend (en vooral ook veel studeren…)

Liefs,

Marianne

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>