De zin en waanzin van een facebook pose

Je staat op Kaap de Goede Hoop: het meest Zuid-Westelijke punt van Afrika, midden in een prachtige natuur. Een Unesco werelderfgoed site ook. Rondom jou: mensen in de vreemdste facebookposes. Poses die er voor gemaakt zijn om het goed te doen op facebook: armen wijd open, glimlach op het gezicht. Liefst zonder andere mensen in beeld.

Maar dat is moeilijk, want iedereen wil zijn facebookpose op ruw weg dezelfde plaats aannemen: op het mooiste uiteinde waar je kan gaan staan.

Nu moet je weten dat ik zelf fan ben van ongewone poses die een foto opvrolijken: van de pot gerukte groepsfoto’s, springfoto’s of playmobilmannetjesfoto’s. Niets mis mee hoor.

Maar het geeft een vreemd effect als mensen gaan poseren voor een camera, twee seconden hun glimlachende facebookpose aannemen en dan weer hun normale blik opzetten.

Het opvrolijken van een foto met een toffe pose wordt op die manier een poging om een foto te maken waar je op facebook mee kan opscheppen, eerder dan een foto die een tof moment vastlegt dat je wil laten zien dat je wil laten zien aan de wereld.

Neem foto’s die je wil laten zien, geen foto’s waar je mee wil opscheppen

Een wezenlijk verschil.

Los daarvan levert het op de plaats waar al die foto’s worden genomen, wel een grappig beeld op: de hele tijd zijn er rondom jou mensen de armen aan het spreiden en weer aan het intrekken, alsof iedereen al vliegend van Kaap de Goede Hoop wil springen.

En dan vliegt er plots een plastieken fles over de rand van Kaap de Goede Hoop. Midden in prachtig natuurgebied gooit een moeder een plastieken fles over het einde van de wereld terwijl de mensen die haar filmen juichen ‘mama gooit een fles met een boodschap over de rand van de wereld.’. Leuk facebookmoment misschien, toffe youtube-video – hopelijk – maar What the fuck?

De wind waait de plastieken fles tegen de rotswand voordat het nog maar de zee raakt (wat had je gedacht? Ik kan zelf maar net blijven staan zonder weg te waaien.) en landt daar tussen de vogelkolonie. En waar denk je dat zo’n fles terecht komt als hij toch in het water terecht zou komen? Gewoon terug op het strand om daar toertjes te draaien.

Gooi dan op zijn minst glas die vliegt niet terug. Maar eigenlijk: gooi in godsnaam gewoon helemaal niets in de oceaan, en al helemaal niet in werelderfgoed natuurgebied.

Op die moment zijn leuke facebookmomenten stiekem niet meer leuk

Op die moment begin je je af te vragen of al die mensen die daar staan te flapperen met hun armen niet gewoon even kunnen genieten van de omgeving in plaats van zich te focussen op het nemen van foto’s enkel om te laten zien dat ze er zijn geweest, maar ondertussen de prachtige omgeving eigenlijk niet hebben gezien.

Nu, begrijp me niet verkeerd: ik ben helemaal voor enthousiasme, een vrolijke spirit, lol, onwaarschijnlijke ideeën en een gezonde dosis zin voor waanzin.

Maar ondertussen onderzoek toont vrolijk aan dat sociale media slecht zijn voor je zelfbeeld: je ziet immers de hele tijd vakantielocaties waar je zelf wil zijn, je ziet mensen die successen boeken en die the time of their life hebben terwijl jij gewoon wat welverdiende ontspanning zocht op je facebook wall.

Dus laat ik je geruststellen: die paar seconden die – armen flapperend met een brede glimlach – op beeld worden vastgelegd, zijn vaak maar een snapshot van een moment waarna alles weer naar normaal gaat.

De omgeving blijft prachtig natuurlijk, het weer zonnig en warm, maar soms vraag je je af of al die flapperende mensen dat eigenlijk wel hebben gezien.

Op het Hangmatdagboek proberen we altijd een beetje beide verhalen te vertellen

De zin én de waanzin. Natuurlijk is Zuid-Afrika een prachtig land, natuurlijk hebben we het hier naar onze zin, maar er zijn ook de kleine kantjes. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn.

En daarom zal een volgende blogpost gaan over die twee keer dat ik hier in Zuid-Afrika al écht bang ben geweest. Niet zomaar bang.

Levensbang.

En dat allemaal om een weerwerk te bieden aan alle fantastische facebookposes en flapperende mensen op je facebook wall. Om gratis en voor niets aan te tonen dat ook mensen in warme landen ver weg, soms staan te trillen op hun benen en op die moment absoluut niet de nood voelen om foto’ s te trekken.

En één van die wel zeer spannende momenten werd voorafgegaan door deze foto. Maar daarover later meer.