Vier naakte mannen boven op een uitzichtpunt…en dan wordt er gegild.

De landingsbaan op het klif links.

De landingsbaan ligt op het klif rechts.

 

Port St Johns ligt aan de Wild Coast en is bekend om Second Beach – het gevaarlijkste strand van Zuid-Afrika – en als plaats waar oude blanke hippies verblijven. Een andere reden om Port St Johns te bezoeken, is de landingsbaan.

De landingsbaan is gelegen op een plek waar de doorsnee James Bond Bad Guy jaloers op zou zijn: bovenop een torenhoog klif met uitzicht over de oceaan, de Wild Coast en het binnenland. Schitterende plek werd ons gezegd en je mag het bezoeken. We stapten dus in onze auto en reden naar boven.

Het is een speciaal gevoel om op een landingsbaan te rijden. Zeker op een die plots stopt aan een afgrond die zich ruwweg tweehonderd meter naar beneden stort. Je geeft dus vol gas omdat je alleen op een tienbaansvak rijdt, maar je geeft toch ook weer niet té veel gas omdat die afgrond plots kan opdagen.

We komen aan het einde van de landingsbaan. Hier begint de afgrond en heb je een schitterend uitzicht. Terecht een van de toeristische highlights van Port St Johns. Op het einde van de landingsbaan staat een minibustaxi. Dat lijkt ons al vreemd. Veel mensen zal hij hier niet oppikken.

Tot we vier naakte mannen tegen de zijkant van de minibus zien zitten.

Omringd door een stuk of zes/zeven geklede mannen.

Euh ok. Reality check. We kijken wat ongemakkelijk naar elkaar, stappen uit de auto en in een trek door ook uit onze comfort zone.

Een man in een fluovestje stapt op ons af en wijst naar zijn badge.

‘Hey hallo.’ zegt hij
‘Euh, hallo.’ terwijl we een blik werpen op de vier naakte mannen tegen de bus op de toeristische highlight van Port St Johns.
‘Het is ok hoor. Ik ben van de community police. We zijn deze mannen aan het ondervragen voor een inbraak in een minibustaxi gisteren.’

Er zijn een aantal dingen die op die moment door je hoofd gaan.

  1. Allemaal goed en wel, makker, maar je kiest wel een heel vreemde plek uit voor je ondervraging.
  2. Waarom zijn die mensen naakt?
  3. Jij bent van de community police, maar wie zijn die andere geklede mannen?

Maar wat je zegt is: ‘Ah ok, bedankt voor de info. Ik vond het al een beetje vreemd.’

Dus: do as the Romans do, Toon, je hebt wel al vreemdere dingen gezien in dit land. Dit kan er nog wel bij.

We knikken en glimlachen naar elkaar, de community police en ik. We wandelen voorbij de bus naar het uitzichtpunt ongeveer 5 meter verder. Knap uitzichtpunt. Mooi mooi.

Plots wordt er gegild achter ons

We draaien ons om en zien dat de zeven mannen met stokken en zwepen de naakte mannen de botten uit het lijf slaan.

… en daar sta je dan.

Wat doe je dan in godsnaam?

Er gaan wederom een aantal dingen door je hoofd:

  1. Moeten we zeggen dat ze moeten stoppen? Nee, dat is echt geen slim plan.
  2. Moeten we hier blijven staan? Daar heb ik echt geen zin in.
  3. Waarom doen ze dat in godsnaam hier op deze toeristische plek?
  4. Kunnen ze geen vijf minuten wachten tot we weg zijn?
  5. Community police, mijn gat.

Je wil iets doen, maar je bent toch wel bang. Mensen die zonder scrupules andere mensen in elkaar slaan op een toeristische highlight terwijl er toeristen op staan te zien, die wil je niet kwaad maken. Het blijft hier Zuid-Afrika, weetjewel.

Je wil niet iets zeggen en dan op de landingsbaan in een slecht geschreven achtervolgingsscène terecht komen.

Dus wat je zegt is: niks

We staan wat te draaien. Niet zeker of het een goed idee is om de mannen terug voorbij te wandelen richting onze auto.

Maar we doen het toch. Terwijl die zes/zeven mannen de naakte mannen bovenop de scenic spot een afranseling geven, wandelen we voorbij alsof er niets aan de hand is, stappen we in de auto en rijden we weg. Als een stel domme toeristen dat net naar het uitzichtpunt is gaan kijken.

En dat wringt.

Je rechtvaardigheidsgevoel slingert verwensingen naar je hoofd.
Je mensbeeld rammelt met je hersenen.
Je logisch verstand vindt het allemaal even niet logisch meer.

… maar toch rij je terug naar beneden.

Want wat doe je anders?

                                                                                                            

                                                                                                           

Foto’s

Geen foto’s van het gebeuren zelf (hey, we zijn slim genoeg om dan geen toestel boven te halen). Wel twee andere gerelateerde foto’s.

Marianne en Sien, vlak voordat de mannen begonnen met hun afranseling. Je ziet Marianne al vreemd wegkijken.

Marianne en Sien, vlak voordat de mannen begonnen met hun afranseling. Je ziet Marianne al vreemd wegkijken.

Een paar weken later, zijn we met mijn ouders terug naar boven gegaan. Geen afranseling deze keer. Wel veel wind. Toon en Willem proberen op te stijgen op de landingsbaan.

Een paar weken later, zijn we met mijn ouders terug naar boven gegaan. Geen afranseling deze keer. Wel veel wind. Toon en Willem proberen op te stijgen op de landingsbaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>