Because we can
In een van onze vorige blogposts vertelden we jullie dat we hier in Zuid-Afrika al twee keer echt bang zijn geweest. Eén van de keren was toen we op pad waren naar een gesloten skioord.
Na onze eerste mislukte poging hebben we een aantal maanden later de 4×4 van onze twee Nederlandse collega’s in crime mogen lenen en hebben we een tweede – dit keer gelukte – poging ondernomen om er te geraken. Het stuk waar we vorige keer vast kwamen te zitten, leek in onze 4×4 trouwens niet zo spannend. Maar goed.
Zonnen onder een palmboom, skiën in de bergen
We zeggen wel vaker dat Zuid-Afrika een heel divers land is. Je kan hier wandelen in de bossen, mountainbiken door graslanden, paardrijden naast giraffen, duiken met haaien en onder een palmboom op het strand gaan liggen. Maar wat ik eerlijk waar niet had verwacht, was dat je hier ook kon skiën.
Ja hoor Zuid-Afrika heeft wel geteld één ski resort. Vanuit Rietvlei is het maar een schamele zes uur rijden, waarvan je het laatste uur met de wagen omhoog moet ploeteren via wegen die zo steil zijn dat ik liever mijn klimgordel zou aantrekken. Een moeilijke weg naar dat skiresort. Maar dat zei ik al eens zeker?
En eens boven, kan je dus skiën.
Skiën in Zuid-Afrika doet me een beetje denken aan de woorden van Edmund Hillary die als eerste de Mount Everest beklom. Toen hem werd gevraagd waarom hij de Mount Everest beklom, antwoordde hij ‘because it is there‘. Gewoon omdat het er is.
Iets gelijkaardig moeten ze in Zuid-Afrika gedacht hebben. ‘Waarom probeer je een skioord te maken in Zuid-Afrika, waar geen sneeuw ligt?’ ‘Because we can‘. Gewoon omdat we kunnen.
Nu moet je weten dat de winter (die voor alle duidelijkheid in de periode juni-september valt) afgelopen jaar erg mild was en er dus niet veel sneeuw was. De hele skipiste bestond uit opgespoten sneeuw in een sneeuwloze vlakte.
Nu, als het toch sneeuwt, is de kans erg groot dat je een aantal dagen in het skioord gevangen zit. Ah ja, de weg naar beneden is dan immers niet veilig meer. Gebruik dat maar eens als excuus op je werk. ‘Weet je, baas. Ik ben gaan skiën en ineens lag er toch wel sneeuw zeker. Nu kan ik niet meer gaan werken’. Het zou zo een Monty Python sketch kunnen zijn.
Omdat het moeilijk te bereiken was, omdat er geen sneeuw was voorspeld of omdat we vroeg op de latten stonden: de eerste uren hadden we de hele skipiste helemaal voor ons alleen. Eat that, Alpe d’Hues of Les Trois Vallées.
En dus sprongen we met veel plezier mee op de skilift van het enige skioord dat Zuid-Afrika rijk is. Waarom?
Because we can…
(PS: voor alle duidelijkheid, dit is een blogpost die even in de vriezer heeft gelegen, we zijn gaan skiën in augustus.)
Leave a Reply