De berg staat in brand (en niemand geeft er om)

Onze villacaravan (links), onze auto, de werken voor onze deur en een brandende berg

Onze villacaravan (links), onze auto, de werken voor onze deur en een brandende berg

Je staat ‘s ochtend op, je rekt je uit en kijkt nog nadromend door het raam. Naar,… euh,…naar… de brandende berg tegenover je huis. Na een kneepje in elkaars wang, blijkt dat je wakker bent.

De berg staat inderdaad in brand.
Ons uitzicht een berg noemen is misschien overdreven. Een groot uitgevallen heuvel dan? Bon, in België zou deze heuvel het hoogste punt van het land zijn en het feit blijft: hij staat in brand.

Het vuur is net over de top gekropen, maar het lijkt niet alsof de werkmannen aan de huizen voor onze deur er naar opkijken. Zien ze dan niet dat hun nieuw gebouwde huizen in de vuurlinie staan? Letterlijk…

Nu moet je weten dat er in Zuid-Afrika vaak gecontroleerd wordt afgebrand. Bij wijze van natuurbehoud of als efficiënte manier om suikerriet te oogsten (je steekt het veld in brand en kan dan gemakkelijk aan de wortels aan).

De brand voor onze deur is echter niet gecontroleerd.
Maar goed, niemand kijkt er naar op en do as the South Africans do: dan moeten wij er ook niet naar opkijken.

We krabben nog eens in het warrige haar – een sexy just out of bed look, al zeggen we het zelf – en starten met onze dag. Marianne gaat naar het ziekenhuis en ik hang mijn hangmat op (niet waar: ik stap eigenlijk in de auto op weg naar internet om een website te bouwen, maar ik moet toch een zeker imago ophouden nietwaar?). Ik hing dus in mijn hangmat.

Een uur of twee later kom ik terug en zie dat de brand al een eind naar beneden is opgeschoven. Ik hoor de vlammen knetteren en het vuur razen. Toch maakt nog steeds niemand zich druk.

Geen brandweer, geen mensen met emmertjes, niemand…
Laat maar branden. Op die grassige vlakte wonen toch alleen maar slangen en er ligt een rivier tussen de voet van de heuvel en ons huis. Het dichtstbijzijnde dorp aan die kant van de rivier is wel de volle halve kilometer ver.

Niemand maakt zich druk

Wanneer de zon begint onder te gaan, wakkert de wind aan.
Alles brandt in een mooie V-vorm weg. ‘s avonds zien we de eerste wolken in drie weken tijd en vallen er enkele regendruppels. ‘s ochtends is de brand vanzelf gedoofd.

Alles brandt in een mooie V-vorm

Alles brandt in een mooie V-vorm


Twee dagen later is het weer zo ver: dit keer is het een grote brand. 

Want het waait. Hard. Nu zal er toch iemand naar opkijken? Maar weer doet iedereen weer alsof zijn neus bloedt. Ik ga op onderzoek uit en loop de berg op over het pas verbrande gras. Op zoek naar de vlammen. En uiteindelijk, erg dicht bij een dorp, vind ik dappere zielen die het vuur proberen uit te slaan – en daar nog vrij goed in slagen ook.

Dappere mannen ondernemen een poging

Dappere mannen ondernemen een poging

 

Los van die vier goede mannen die hun huis wilden redden, gaf niemand om de heidebrand. 

Nu, uiteindelijk zijn de twee branden vanzelf gedoofd. Dus gelukkig heeft niemand zich druk gemaakt. Stel je voor: je druk maken voor een probleem dat zichzelf heeft opgelost.

Ondertussen zijn overal in de omgeving kleine brandjes. Het heeft op een paar kleine druppels na immers al drie weken niet meer geregend en alles is kurkdroog. Toch is nog steeds niemand ongerust. Want als alles zo droog is, is het maar logisch dat alles in brand staat.

Geen reden om je druk te maken. Toch?

This slideshow requires JavaScript.

PS:
Hieronder een toepasselijke (nagetekende) afbeelding uit The racist guide to people in South Africa. Een erg grappig boek dat een aanrader is voor iedereen die ooit naar Zuid-Afrika komt.

Stressed black

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>