Er zwommen eens twee duikers in de zee…

 

Het is zover: we kunnen zeggen dat we duikers zijn. Échte duikers. Sinds een kleine maand zijn Marianne en ik immers gecertificeerd om overal ter wereld tot 18 meter diep te duiken. En daar zijn we blij om, want het is schitterend daar onder water.

Blijven ademen

Het is niet zo gemakkelijk om gecertificeerde duiker te worden. Er gaat volle dag theorie vooraf aan je oefensessies in het zwembad. Een video van vier uur, een boek van om en bij de 200 pagina’s, testjes en een examen. Maar oef: allebei met glans geslaagd (96 en 98 op 100, zo ingewikkeld was het nu ook weer niet).

Om dag twee in het zwembad te kunnen duiken om te beginnen aan de meest tegennatuurlijke sport ooit uitgevonden door de mens. Als je onder water zonder lucht valt en je buddy is niet in de buurt. Weet je wat je dan moet doen? Uitademen! Nu vraag ik je: je zit zonder lucht 18 meter onder water. Wat is je reflex? Adem inhouden denk ik dan.

Nee, levensgevaarlijk.

Als je je adem inhoudt en dan een emergency ascent naar boven maakt, ontploffen je longen gewoon. Altijd uitademen dus. Ook als je zonder lucht zit. Tegennatuurlijk. Maar voor de rest vallen de zwembadsessies en oefeningen allemaal erg goed mee.

Zo groot als een halve Marianne

Dag drie begint het echte werk. We duiken op Aliwal Shoal, een koraalrif dat geboekstaaft staat als een van de tien mooiste duikplekken ter wereld. Wauw. Je springt op een rubberboot en terwijl de skipper de boot door de soms wel erg krachtige golven probeert te loodsen (het lijkt wat op het ontwijken van een aanstormend leger dat je boot wil omduwen), klotst de maag gewelddadig heen en weer. Maar het moment dat je met al je materiaal in het water valt: magisch…

Ik open mijn ogen een meter onder water en zie overal vissen. Scholen en kleurtjes. En dan dalen we af naar 12 meter voor onze eerste duik. Schitterende koraalriffen waar je over, onder en langs kan zwemmen. Vissen die zo groot zijn als een halve Marianne of lijken op een trompet (door wetenschappers erg slim ‘de trompetvis’ genoemd). Schelpen waar mijn voet in kan verdwijnen en scholen vissen van vlot vijf meter hoog en vier meter breed.

Het is daar schitterend, zo diep in de zee.

In totaal gaan we op twee dagen tijd vier keer onder water. Onze vier Open Water dives. Altijd met een instructeur die ons scherp in de gaten houdt. De eerste keren blijven we erg dicht in de buurt van onze instructeur en landen we af en toe op de bodem om oefeningen te doen. Ademtoestel uit de mond en gaan zoeken, kramp uit het been verwijderen, neutrale buoyancy – vertaalt nog het beste als ‘drijfbaarheid’ denk ik – bereiken,… maar de laatste keren zijn we zeker genoeg van onszelf en kunnen we ontdekken en genieten volop van de prachtige omgeving.

Aan het oceaanoppervlak geef je de visjes te eten

Het is de kunst om zo zuinig mogelijk te ademen: je vertrekt met 200bar aan lucht en als je nog 50 bar over hebt, moet je onverbiddelijk samen met je buddy omhoog. Na een safety stop op 5 meter breek je dan door het oceaanoppervlak.

Je bent gedesoriënteerd: de stilte en de vissen worden vervangen door hoge golven (nooit geweten dat golven nog zo hoog konden zijn op 12 kilometer van de kust) en een motorboot die pruttelend in actie schiet om je uit het water te vissen. Dat was ook het moment dat het wat teveel werd voor Marianne haar maag.

Onder water is alles tip top, maar eens je aan het oppervlak drijft, word je wel heel veel op en neer en van links naar rechts gezwierd. We zullen het er op houden dat Marianne de visjes de eerste twee duiken veel eten gegeven.

Duiken onder vrienden

Ondertussen hebben we onze zesde duik achter de rug. De laatste twee deden we in Sodwana Bay (nog zo’n top-10 duikplek). De zesde keer doken we onder water met Matthias en Tina die ons twee weken kwamen bezoeken.

Zij deden een discovery dive: een duik met een uurtje theorie en een instructeur die tijdens de duik helemaal op je vel plakt. Veilig hoor, ouders van Matthias en Tina, zeker wel. Maar ook Tina heeft de visjes veel eten mogen geven. Zelfs onder water…

Marianne en ik zijn nu tot op 18 meter diep gedoken en willen meer. Misschien wel een Advanced Open Water divercursus waarvoor je zes adventure dives moet afronden. Search & recovery, schipwrakduik, nachtduiken, deep dives, … de coole mogelijkheden zijn vrijwel onuitputtelijk met deze sport.

… en ondertussen proberen we te blijven ademen. Altijd.

Gelukkig slagen we daar nog in. Zelfs boven water.